Het gaat zo'n 30 km goed. Dan voel ik dat de balans uit mijn fiets verdwijnt. Ik schud een beetje heen en weer, vooral als ik kracht zet. En aangezien de route een herhaling van gisteren is komt dat nog al eens voor. Toch fiets ik door, de winkel ligt op 37 km. Ik haal het net (qua band, qua tijd is het ruim). Eerst maar inkopen doen en dan de band vervangen. Het moet een piepklein gaatje zijn of een lekkend ventiel, want anders was ik zo zwaarbeladen nooit zover gekomen. Plakken lijkt me dus zinloos, want dat gaatje ga ik echt niet vinden.

Ik haal alle bagage van mijn fiets, zet 'm op zijn kop en haal het wiel er uit (fantastisch, zo'n uitvalnaaf). Maat als ik de binnenband wil verwijderen krijg ik het ventielborgringetje (ik weet niet of het echt zo heet, maar dit lijkt me de duidelijkste naam) met geen mogelijkheid los. En dan kan ik de band er niet uithalen. En dus ook niet vervangen. Zelfs plakken zou niet lukken. Dat ringetje moet echt los, maar zonder tang gaat me dat niet lukken. Ik heb best het e.e.a. aan gereedschap bij me, maar dus geen tang. Die heb ik voor mijn fiets ook nog nooit nodig gehad. Het is een Frans ventiel en daar heb ik altijd gelazer mee, op een eerdere tocht heb ik er al eens eentje afgebroken. Neem dus nooit een band met een Frans ventiel en altijd een tangetje mee op fietsvakantie!

Wat nu? Ik vraag een paar voorbijgangers om een tang, maar niemand begrijpt me of wil me begrijpen. Of ze begrijpen me wel, maar hebben natuurlijk geen tang bij zich. Ook in de winkel willen ze me eerst niet helpen, maar na wat aanhouden gaat er toch iemand op zoek. Ik krijg een baco, maar daar lukt het ook niet mee. Een vriendelijke jongen probeert het nog met mijn schroevendraaier en met zijn sleutel, maar het ringetje komt niet in beweging...

Dan is er ineens een vriendelijke mevrouw die net met haar fiets boodschappen heeft gedaan, die me vraagt wat er aan de hand is. Ze heeft ook geen tang, maar woont hier in de buurt en haar man heeft allerlei gereedschap. Ik mag wel even mee naar haar huis. Ik zet alles weer in elkaar, pomp de band weer op, laad alle bagage weer op en fiets achter haar aan. En ja hoor: haar man heeft een tang en ik krijg het ringetje los. Daarna is het vervangen van de band zo gepiept en de man heeft ook nog een hogedruk fietspomp, waarmee hij mijn band keurig tot 2 bar oppompt. Dat lukt met zo'n handpompje nooit! En dan mag ik ook nog uitgebreid mijn handen wassen en krijg ik een glas koude limonade. Wat een fijne mensen!

Ik bedank ze uitgebreid en ga weer verder. Dit hele grapje heeft me wel ruim 2 uur gekost en het is alweer bloedheet, dus ik kort mijn route wat in zodat ik toch nog tegen half 5 op een camping aan kom. En dan heb ik het warm! Voor het eerst begin ik de hitte zelfs een beetje zat te worden. Dat mijn kampeerplek geen schaduw heeft helpt niet, maar na een druipende (van het zweet) tent opzet-sessie volgen dan eindelijk een verfrissende douche en een duik in het zwembad van de camping. Dat zwembad is fijn, de rest minder. Ik heb ook irritante buren. Ik vlucht met mijn picknickdekentje en mijn eten naar een schaduwplekje aan het nabij gelegen meertje en zo eindigt deze dag toch nog goed!