dag 17: Vic-sur-Seille - Burtoncourt 78 km 950 D+

Okee, ik zal het maar eerlijk zeggen: vandaag vond ik het niet leuk meer. Ik begin echt last te krijgen van de hitte, eten gaat moeilijk en met die steile klote-klimmetjes in dit verlaten Noord Frankrijk ben ik ook wel even klaar. Eindeloos lange rechte wegen, eindeloos op en neer. En nergens schaduw. Zie de foto en denk er 31 graden in de brandende zon en zonder wind bij, dan heb je wel een beeld van mijn dag vandaag. Als ik omhoog fiets is mijn snelheid zo laag dat ik ook geen rijwind heb, dan kan ik mijn warmte maar net kwijt. Ik druip nogal vandaag...

Toen ik gisteren de route maakte had ik aan het eind nog een leuk stuk naar de camping gevonden. Het is inderdaad het enige echt mooie stuk dat ik vandaag fiets, maar dat kan me momenteel gestolen worden. En het zijn wel 250 extra hoogtemeters, ik vervloek mezelf!

Gelukkig is de camping ok, lekker rustig en ik sta in de schaduw. Maar ik ben wel aan wat rust toe en moet echt even uit de hitte. Daarom heb ik voor morgen een wat kortere route gepland en een hotel geboekt in het zuiden van Luxemburg.

dag 16: Charmes - Vic-sur-Seille 62 km 500 D+

Als ik vanochtend weg wil fietsen voel ik het al. Mijn achterband is een beetje zacht. Ik pomp 'm op en besluit het voorlopig te negeren, want ik wil op tijd zijn bij de enige winkel die ik onderweg ga tegen komen en omdat het zondag is sluit die om half 1.

Het gaat zo'n 30 km goed. Dan voel ik dat de balans uit mijn fiets verdwijnt. Ik schud een beetje heen en weer, vooral als ik kracht zet. En aangezien de route een herhaling van gisteren is komt dat nog al eens voor. Toch fiets ik door, de winkel ligt op 37 km. Ik haal het net (qua band, qua tijd is het ruim). Eerst maar inkopen doen en dan de band vervangen. Het moet een piepklein gaatje zijn of een lekkend ventiel, want anders was ik zo zwaarbeladen nooit zover gekomen. Plakken lijkt me dus zinloos, want dat gaatje ga ik echt niet vinden.

Ik haal alle bagage van mijn fiets, zet 'm op zijn kop en haal het wiel er uit (fantastisch, zo'n uitvalnaaf). Maat als ik de binnenband wil verwijderen krijg ik het ventielborgringetje (ik weet niet of het echt zo heet, maar dit lijkt me de duidelijkste naam) met geen mogelijkheid los. En dan kan ik de band er niet uithalen. En dus ook niet vervangen. Zelfs plakken zou niet lukken. Dat ringetje moet echt los, maar zonder tang gaat me dat niet lukken. Ik heb best het e.e.a. aan gereedschap bij me, maar dus geen tang. Die heb ik voor mijn fiets ook nog nooit nodig gehad. Het is een Frans ventiel en daar heb ik altijd gelazer mee, op een eerdere tocht heb ik er al eens eentje afgebroken. Neem dus nooit een band met een Frans ventiel en altijd een tangetje mee op fietsvakantie!

Wat nu? Ik vraag een paar voorbijgangers om een tang, maar niemand begrijpt me of wil me begrijpen. Of ze begrijpen me wel, maar hebben natuurlijk geen tang bij zich. Ook in de winkel willen ze me eerst niet helpen, maar na wat aanhouden gaat er toch iemand op zoek. Ik krijg een baco, maar daar lukt het ook niet mee. Een vriendelijke jongen probeert het nog met mijn schroevendraaier en met zijn sleutel, maar het ringetje komt niet in beweging...

Dan is er ineens een vriendelijke mevrouw die net met haar fiets boodschappen heeft gedaan, die me vraagt wat er aan de hand is. Ze heeft ook geen tang, maar woont hier in de buurt en haar man heeft allerlei gereedschap. Ik mag wel even mee naar haar huis. Ik zet alles weer in elkaar, pomp de band weer op, laad alle bagage weer op en fiets achter haar aan. En ja hoor: haar man heeft een tang en ik krijg het ringetje los. Daarna is het vervangen van de band zo gepiept en de man heeft ook nog een hogedruk fietspomp, waarmee hij mijn band keurig tot 2 bar oppompt. Dat lukt met zo'n handpompje nooit! En dan mag ik ook nog uitgebreid mijn handen wassen en krijg ik een glas koude limonade. Wat een fijne mensen!

Ik bedank ze uitgebreid en ga weer verder. Dit hele grapje heeft me wel ruim 2 uur gekost en het is alweer bloedheet, dus ik kort mijn route wat in zodat ik toch nog tegen half 5 op een camping aan kom. En dan heb ik het warm! Voor het eerst begin ik de hitte zelfs een beetje zat te worden. Dat mijn kampeerplek geen schaduw heeft helpt niet, maar na een druipende (van het zweet) tent opzet-sessie volgen dan eindelijk een verfrissende douche en een duik in het zwembad van de camping. Dat zwembad is fijn, de rest minder. Ik heb ook irritante buren. Ik vlucht met mijn picknickdekentje en mijn eten naar een schaduwplekje aan het nabij gelegen meertje en zo eindigt deze dag toch nog goed!

dag 15: Hurecourt - Charmes 81 km 900 D+

Sommige vrienden vroegen zich na het lezen van mijn blog van gisteren af of ik het nog wel leuk vind. Dat is zeker zo, ik probeerde vooral duidelijk te maken dat ik 'in de routine' zit. Dat is juist de charme van zo'n tocht. Ik heb het druk met fietsen en onderweg om me heen kijken. En met logitiek: routes plannen, zorgen voor eten, kamperen en het oplossen van allerlei kleine problemen. Hoewel ik heel Frankrijk doorfiets wordt de wereld daardoor klein. Dingen waar ik me normaal druk om maak zijn nu even niet meer belangrijk. Sterker nog: ze zijn gewoon verdampt. En dat vind ik lekker!

Vandaag fietste ik de Vogezen in. Dat begon met een hele lange, maar lekker geleidelijke klim. Daarna volgden er nog vele, waarvan sommige gemeen steil. Mijn snelheidsmeter heeft lager dan 5 km/h aangegeven, maar ook hoger dan 50 km/h. Het was een zware dag, niet alleen door het klimmen maar ook door de vochtige klamme hitte. En waar ik vorige middagen mijn helm nog wel eens afzette als het erg warm was, leek me dat vandaag niet verstandig.

De foto bij dit verhaal is genomen boven aan de steilste klim (dat kun je waarschijnlijk niet goed zien, daarom schrijf ik het er maar bij). Ik was zo moe en zelfs een beetje trillerig dat ik niet eens door had dat ik mijn vinger voor de lens hield. Maar gek genoeg: dat vind ik dus leuk!

dag 14: Gy - Hurecourt 85 km 500 D+

Gewoon zo'n dag. Zo'n dag als een lange-afstands-fietser er veel mee maakt. Fijne route, maar niet heel bijzonder. Kilometers trappen lekker weg. Kopje koffie. Mooi lunchplekje. En het laatste stuk is warm. Als beloning weer op een prachtig plekje terecht komen! Tentje opzetten, koud biertje, lekker eten en straks heerlijk slapen...

Is zo'n fietstocht dan echt alleen maar leuk en relaxed? Heus niet. Soms is de route zwaar, saai, ronduit lelijk of zelfs gevaarlijk. Soms regent het, heb je wind tegen of is het veel te warm en is er nergens schaduw. Soms wordt je lek geprikt door muggen of vind je een wurm in je slaapzak. Soms heb je een lekke band of breekt er een spaak. Soms is de winkel dicht of de camping vol. Of opgeheven. Soms is er geen wc-papier als je moet poepen. Of is de douche koud of juist alleen maar warm als je al oververhit bent. Soms heb je luidruchtige campingburen of huilt er de halve nacht een baby. Daar kun je allemaal niets aan doen, behalve accepteren, aanpassen en oplossen.

Minstens zo vervelend zijn je eigen stommiteiten. Bijvoorbeeld: als je net alles hebt ingepakt ontdekken dat je fietssleutel nog in een vakje in de binnentent zit. Of niet opletten en pas door hebben dat je fout zit als je net een steile afdaling hebt gehad. Of per ongeluk een grote weg op fietsen en dan tegen de richting in terug moeten. Of vergeten je bidon bij te vullen. Of drie keer al je tassen open en dicht moeten doen voordat alles echt is ingepakt. Of een flesje melk niet goed afsluiten waardoor het in je tas lekt. Of je handdoek vergeten als je onder de douche staat. En zo zijn er nog veel meer, elke fietser kan deze lijst aanvullen. Maar het grappige is dat dit soort dingen vooral in de eerste week gebeuren. Dan moet je nog zoeken naar de routine. Routine in de logistiek, je dagindeling en vooral in je hoofd. Pas na een aantal dagen gaat het allemaal vanzelf. Of vind je het niet meer zo erg als dat een keer niet zo is.

Veel van bovenstaande dingen zijn me deze tocht al overkomen. Of anders wel tijdens een eerdere tocht. Maar vandaag dus niet!

dag 13 Airbois - Gy 81 km 700 D+

Ik ben gevallen voor de naam: Gy. Als ik een dochter had, dan zou ze zo heten. Daar moet ik dus perse overnachten! En natuurlijk blijkt het ook nog een prachtig oud stadje te zijn met een kasteel op een heuvel. Uiteraard.

Wel jammer dat er geen camping is maar alleen een hotel. En dat dat hotel een zwembad heeft. En een restaurant. En dat alles vanwege die naam: Gy!

dag 12: Sarrogna - Arbois 76 km 700 D+

Ik sta boven en kijk het keteldal bij Baume-les-Messieurs in. Dan loop ik over steil pad tot ik op de bodem ben en kijk omhoog naar waar ik net stond. Het is hier behoorlijk toeristisch en ik snap wel waarom!

Verder ben ik vooral aan het fietsen vandaag, voor de verandering. Volgens mij zit ik nu zo'n beetje op het hoogtepunt van groene route naar de Middellandse zee. Zowel letterlijk als figuurlijk. En zolang ik hoog ben en wat wind vang valt de hitte ook wel mee. Helaas komt er aan het eind van de middag met een lange afdaling een eind aan de pret. Ik rijd het dal en daarmee de hitte in...

dag 11: Poncin - Sarrogna 65 km 860 D+

Het eind van deze prachtige fietsdag langs de Ain en door de Jura zorgt voor mooie verassingen. Om te beginnen de laatste paar kilometers. Op de kaart heb ik gezien dat de weg daar snel veel hoogtelijnen kruist. Steil dus! Ik bereid me er mentaal op voor en eet nog even een sinaasappeltje. Maar dan blijkt: het is wel steil, maar gaat omlaag! Voorzichtig rijd ik naar beneden (slechte weg en ik ben geen held met afdalen), maar het gaat en stuk makkelijker dan omhoog!

De tweede verassing is de camping. Ik denk eerst dat ik niet goed zit, maar dat is toch wel zo. Het is een onbemande camping, waar geen enkele andere kampeerder is. En dat terwijl alle toeristische campings 'beneden' langs de Ain tjokvol zitten. Ik heb een enorm glooiend grasveld, stromend water, wc en douche voor mij alleen. En gelukkig ook een grote boom die schaduw geeft. En ondanks dat het Maria Hemelvaart is, heb ik vandaag toch een geopende winkel gevonden, dus eten en drinken heb ik ook genoeg. Ik kom mijn avond hier wel door!

Foto's plaatsen lukt vandaag niet, het bereik is hier te slecht. Maar dat zal ik morgen alsnog doen.

dag 10: Saint-Romain-de-Jalonais - Poncin 52 km 200 D+

Ik volg al 25 km een fietsroute la ns de Ain, maar heb de rivier nog niet gezien. Rare jongens, die Fransen! Maar uiteindelijk komt ie gelukkig toch en kan ik er zelfs in zwemmen. Heerlijk!

En relaxt dagje vandaag. Maar 52 km met vrijwel geen hoogtemeters. Ik houd vandaag langer pauze dan dat ik fiets: eerst een vers crossantje bij een boulancherie, dan een kopje koffie op een terrasje. Gevolgd door een uitgebreide lunchpauze in een schaduwrijk park, waar ik een uurtje blijf liggen lezen (dat was er nog weinig van gekomen). En daarna dus nog zwemmen in de Ain.

Ik zie de Jura dichterbij komen. Morgen is het uit met het gelummel en gaan er weer hoogtemeters gemaakt worden!